En dan lig je in het ziekenhuis....

Voorlopig ben ik 3 maanden in het ziekenhuis.

De laatste dagen kregen we heel veel telefoontjes en sms’jes. Het is niet bij te houden om iedereen persoonlijk te beantwoorden. Via deze blog wil ik jullie op de hoogte houden hoe het met mij gaat. Ik heb veel lieve kaartjes gekregen, mensen die hulp aanbieden en ons mee vooruit willen helpen. Dit is erg fijn. Ook mijn gezin zal veel hulp en steun nodig hebben. Zelf probeer ik mijn best te doen om deze rotziekte te overwinnen.

Donderdag ben ik ’s ochtends naar de huisarts geweest om bloed te laten prikken omdat ik vermoeid was. Vrijdag ‘s middags zou ik de uitslag krijgen, echter ik werd op donderdag middag om half vijf al gebeld door de huisarts dat mijn bloed veel te lage waardes had en dat ik voor ziekenhuis opname moest komen en verder onderzoek zou krijgen waarom. Wim en ik waren om zes uur in het ziekenhuis en er werd meteen opnieuw bloed geprikt. Om acht uur hadden we al de uitslag leukemie. Wie had dat ooit gedacht!

Omdat op de oncologie geen plaats was ben ik een nacht naar een andere afdeling gegaan en de volgende ochtend vanaf vroeg de hele dag dokters en onderzoeken. Om drie uur kregen we de definitieve uitslag van welke vorm het betrof. Het is acute myeloide leukemie. Dezelfde dag is er geprobeerd “dubbele katheder” in mijn arm te brengen, dit lukte niet. Dit hebben ze alsnog op zaterdagmiddag geplaatst en loopt van mijn bovenarm richting schouder naar mijn hart en is aangesloten op een bloedvat. Vanaf morgen gaat daar de chemotherapie door maar ook de totale voeding en eventueel de medicijnen. Dat is wel heel fijn want ik voel me nu al beroerd en eten lukt ook al moeilijker. Het onnodig afvallen is ook al begonnen dus dan wordt dit hulpmiddel wel belangrijk. Dan hoef ik zelf niet te eten en krijg ik voldoende voedingsstoffen binnen. Morgenvroeg krijg ik nog meer onderzoeken, bijvoorbeeld ook naar de tandarts gaan en bij enige twijfel wat een ontsteking zou kunnen worden zal die tand worden verwijderd.

Verder nog een beenmergpunctie, wat geen prettig onderzoek is en later op de dag wordt gestart met de kuur van zeven dagen.

Daarna afwachten tot het dippunt bereikt is. Ligt rond de 5 dagen. Vanaf dat moment wordt ik geisoleerd verpleegd en ben ik super, supergevoelig voor ziektekiemen wat erg risicovol is voor heel mijn lijf. Dit duurt 2 a 3 weken. Daarna klim ik hopelijk weer uit het dal en mag ik misschien enkele dagen naar huis. Dit proces wordt 2 tot 3 keer herhaald.

Afhankelijk hoe de uitslagen dan zijn moet ik dan eventueel nog een beenmergtransplantatie ondergaan. Dat zal dan ongeveer een maand duren en in Maastricht plaatsvinden.

We zien wel hoe het verloopt. We gaan ervoor! Heb al een fijne dag gehad, ondanks dat ik zowat de hele dag op de bank heb gelegen, daar ik vanaf zaterdagmiddag tot zondagmiddag naar huis toe mocht. We bekijken het maar van dag tot dag. Als ik weer nieuws heb horen jullie het.